Ik rijd een smalle straat in, aan beide kanten staan auto's geparkeerd. Als er een tegenligger komt, zoek ik een open ruimte tussen de geparkeerde auto's, waar ik wacht om de ander te laten passeren. Soms gebeurt het andersom en laat de ander mij door. Ik ben erop gaan letten: in drie van de vier gevallen groeten de bestuurders elkaar : meestal een opgestoken hand, een hoofdknik, soms zelfs oogcontact en een glimlach. Dat doet deugd.
Kleine deeltjes geluk.
Contact met anderen, zelfs dit kleine voorbijgaande contact tussen voor elkaar totaal vreemde mensen, is een voorwaarde tot gelukservaring. Gary Reker, emeritus hoogleraar ontwikkelingspsychologie, (Trent University Ontario Canada) ziet geluk als een gevolg van
de verbondenheid en het engagement dat voortvloeit uit contact met, en bevestiging door, anderen. Mensen die lid zijn van verenigingen, sportclubs, vrijwilligerswerk doen, zijn over 't algemeen gelukkiger dan diegenen die dat niet doen.
Voor velen is dit een te grote stap, een te strak engagement, of ze voelen zich gealarmeerd door een onvermogen om vlot sociaal contact te maken.
Begin dan met kleine dingen, maak oogcontact, spreek mensen aan bij de bakker, een oppervlakkige opmerking over het weer of de drukte is een goede en veilige contactname.
Ga naar plaatsen waar mensen zijn en waar je vrijblijvend in groep kan zijn en functioneren :
Wandelen op de zeedijk, de trein nemen, informatie opzoeken in de openbare bibliotheek,
een museum gaan bezoeken, naar een theatervoorstelling gaan, op een terrasje iets gaan drinken.
Bekijk het als een training : je màg contact maken, maar het hoeft niet.
Deze training begin en eindig je met je korte relaxatie oefening, waardoor je kan komen tot acceptatie en waardering van jezelf en de wereld zoals die is.
