We weten hoe het is om ziek te zijn : ellendig, of iets in die richting. In elk geval is het geen aangenaam gevoel en dat wordt pas iets beter na raadplegen van de dokter. Die helpt de situatie te kaderen, zegt ons hoe het ziek zijn zal evolueren, wat we mogen verwachten in de volgende dagen, en vooral : hoe we weer beter worden.
Een ernstige aandoening verstoort je dagelijks leven en het is goed om je bewust te worden van het stresserende van deze situatie. Je zou in ziekte toestanden extra aandacht mogen besteden aan je mentale en emotionele evenwicht.
Als bezoeker aan een ziekbed kan je hier veel toe bijdragen. Ook als je zelf de patiënt bent, kan je een aantal dingen doen om je spanningsniveau niet te hoog te laten komen.
Positieve denkbeelden zijn belangrijk, nieuws van buiten het ziekenhuis kan verfrissend zijn en de belevingswereld van de zieke wat breder maken. Daarnaast is het goed om de angst en het piekeren van de zieke te (h)erkennen en ze bespreekbaar te maken. Laat het niet allemaal over aan de zieke zelf. Geef hem of haar regelmatig de gelegenheid om te praten over zijn of haar beleving, zonder aan te dringen, of dadelijk oplossingen voor te stellen. Bevestig wat je gehoord hebt. Geef woorden aan wat je zelf voelt. Blijf daar helder en kalm in.
Of je nu zelf de zieke bent, of het een familielid is dat erg ziek is, doe in elk geval regelmatig je korte of langere relaxatietechnieken. Gebruik ze vol vertrouwen, met maar één bedoeling : tot rust komen bij jezelf, woorden vinden voor je beleving en zo aansluiting krijgen met de realiteit. Vraag naar een gespecialiseerd hulpverlener met wie je kan praten, iemand die met je familie wil praten, zo iemand is in elk ziekenhuis aanwezig. Zo kan je, hoe de situatie ook is, je gemoedsrust telkens weer vinden en voel je je samen met de anderen.
Na een lange ziekenhuisopname kan zowel de zieke als zijn familie last hebben van uitgestelde emotie. Je hebt je sterk gehouden, op je tanden gebeten (hopelijk niet letterlijk), alles is achter de rug, het dagelijks leven gaat weer zijn gewone gangetje. Maar jij voelt je anders.. het vlot niet om weer aansluiting te vinden, je kan minder genieten van gewone dagelijkse dingen, wat je daarvoor leuk en spannend vond, lijkt nu kleurloos. Soms ga je je leven ook ècht verdelen in de periode voor en na de ziekte. Je piekert en valt een beetje stil. Dan lukt het overdag niet om actief te zijn, en 's nachts komt er niks van slapen.
Vraag hulp. Je kan dit maar beter dadelijk aanpakken. Vraag aan je arts of relaxatie je kan helpen. Neem contact op.
Na een ernstige ziekte moet niet alleen je lichaam maar ook je geest (mentaal en emotioneel) weer tot genezing komen. Hoe die twee in voortdurende interactie zijn, leer je in relaxatietherapie.
