Als je in conflict raakt met anderen gebeurt dat vaak ongewild. Een woord, een vraag, soms gewoon je eigen manier om een verschil in visie aan te geven. Erover praten wordt dikwijls als raad gegeven, dat doe je, en dan krijg je op jouw goedbedoelde initiatief een enorme reactie terug. Mensen voelen zich aangevallen en gaan er dan ook van uit dat dat je bedoeling was. Zo wordt het evenwicht in relaties (tussen buren, collega's, broers en zussen) verstoord en van het ene agressieve standpunt komt het andere.
Het wordt een opbod waarin beide partijen mekaar afwisselend aanvallen. Een dergelijk conflict wordt dan ook dikwijls pas afgesloten met het gelijk van de hardroependste. Om nadien bij de minste beweging weer op te flakkeren in eenzelfde dynamiek.
Er is een mogelijkheid om in dergelijke conflicten aan elk zijn deel van de waarheid te gunnen, en een gezamenlijke oplossing te vinden. Dat kan, maar het vraagt van beide partijen een inspanning. Een inspanning om zichzelf, en vooral de hevige emotie (veelal angst en woede) de kans te geven om tot rust te komen. Dat is mogelijk, voor ons allemaal, het zou een grandioze upgrade voor de wereld betekenen. Enige voorwaarde is dat we dat willen. Dat we niet alleen zèggen dat we de ander ook het beste gunnen, en hartelijk giften doen aan goede doelen waarbij we geen persoonlijk contact hebben. Maar dat we vooral juist in dat persoonlijk contact onszelf tot kalmte kunnen brengen.
Jezelf tot kalmte brengen, je kan het leren.
